Het nieuwe normaal

Hallo iedereen!

Hier ben ik weer even voor een berichtje.

Hier gaat het wat beter, met mij voornamelijk ;-) We hebben vooralsnog duidelijk gekozen voor doorgaan met het hotel, en dus blijven in Canoa. Dit brengt rust in mijn hoofd, en dus ook in ons leven. Ik ga er van uit dat het minimaal een jaar of 2 een beetje (of een boel?) afzien word… relatief gezien natuurlijk, meer werken en minder inkomsten, maar uiteindelijk zullen we vast genoeg hebben om te eten en te leven en wat leuke dingen te doen… hoop ik! En duimen dat het beetje bij beetje beter word. Als Jose Luis het had zien zitten om naar Nederland te verhuizen, of als het hotel was ingestort waren de kansen erg groot geweest dat we naar Nederland waren gegaan, in ieder geval voor een aantal jaar. Maar goed, het is niet zo. Jose Luis weigert naar het koude Nederland te vertrekken, en we hebben hier het hotel nog, beide erg goede redenen om te blijven.

En hoe de omstandigheden ook zijn, wat er ook gebeurd, het leven gaat door blijkt maar weer. Er komt een nieuw ritme, een nieuw ´normaal´, ook in rampgebieden. De meiden gaan ´s ochtends naar school. Ik zit van maandag tot en met donderdag van 7.00 tot 18.00 in de receptie. Soms komt er een klant, meestal niet. Ik doe veel op de computer, Jose Luis doet onderhoud, zwembad, inkopen. ´s Middags huiswerk maken met Kyara. De meiden spelen na school in het hotel, vaak met neefje Julian, of Dana, of met z´n 2en. Vroeger waren er heel veel kinderen in de buurt die vaak kwamen spelen, maar die zitten bijna allemaal in de tentenkampen buiten het dorp dus het is een stuk rustiger geworden. Rond een uur of 6 neemt Jose Luis de receptie over tot de nachtwaker komt, terwijl ik kook en de meiden douchen. Eten en naar bed. In de weekenden komt 1 van de oude receptionisten, Elizabeth, om de receptie over te nemen en huren we iemand in voor het schoonmaken van de kamers, als die verhuurt zijn. Dan ben ik lekker vrij om met de meiden tijd door te brengen, uit te rusten, Nederlandse school te doen, etc.

Met het hotel en het toerisme gaat het, zoals te verwachten was, niet denderend. Dit is normaal ons hoogseizoen, maar nu mogen we van geluk speken als we in het weekend wat gasten hebben, en natuurlijk voor de helft van de prijs. Wat ons tot nu toe red van de ondergang is het feit dat we een aantal politieagenten vast in het hotel hebben overnachten. Ze betalen maar $10 per persoon per nacht, maar aangezien het er 10 zijn en ze per maand betalen geeft ons dat net dat vaste inkomen waarmee we een aantal vaste lasten kunnen betalen, die we op basis van toeristen niet zouden kunnen dekken. En natuulijk het feit dat we onze grootste kostenpost, personeel, verlaagd hebben van $2700 naar $800 per maand… Ik duim dat de politie nog lang mag blijven, want als zij besluiten te vertrekken weet ik niet zo goed wat we moeten doen…
Er zijn zo weinig toeristen dat er tussen de overgebleven hotels een ware prijzenslag gaande is, en ik weet niet of dat goed is. Kosten wij vroeger $$47.50 per persoon per nacht, nu zitten we op $25, inclusief ontbijt…. Ok, $20 zonder ontbijt…En dan nog vragen veel mensen om korting of gaan ze verder kijken. En de andere hotels, die vroeger $20 kosten, zitten nu op $10 per nacht…. Of $8. Ik vind het een moeilijke afweging… de toeristen hebben ook wel door dat de situatie voor de hotels ietwat wanhopig is, en proberen daar vaak een voordeeltje uit te slaan. Al moeten we ook de economische crisis waar Ecuador momenteel onder lijd niet vergeten. Moeten wij nog verder omlaag, omdat 1 dollar beter is dan geen dollar? Of blijven we ons product trouw? Ik geloof namelijk wel oprecht dat $25 per nacht een hele schappelijke prijs is voor wat wij bieden. Moeilijke vraagstukken, dat zullen jullie wel begrijpen.

Veel hebben de meiden het niet over de aardbeving of ons oude huis, maar toevallig begonnen ze er gisteren over. Dat het stom van ons was het huis niet sterker te bouwen, zoals het hotel. Dat ze niet meer goed weten hoe sommige delen van ons huis eruit zagen. Dat ze eigenlijk soms ook wel in het tentenkamp willen wonen, want daar zijn al hun vriendjes en vriendinnetjes. En dan de vragen natuurlijk….
Wat moeten we doen als er een tsunami komt (daar krijgen ze op school les over)? (rennen naar de berg met de antenne achter het hotel). Wat als Kayla niet snel genoeg kan rennen als we vluchten voor de tsunami? (Papa zal haar dragen). Wat als we op school zijn en er komt weer een aardbeving? (Wij komen je ophalen met de auto). Waar is onze rugzak voor noodgevallen? (onder de bank bij de deur). Hebben we wel een tent om in te wonen mocht een andere aardbeving het hotel kapot maken? (Nee, dan gaan we bij oma wonen). Waarom is het huis kapot gegaan en het hotel niet? (het huis was te zwaar gebouwd met bakstenen, het hotel is lichter en flexibeler omdat het met blokken gebouwd is). Komt er nog een aardbeving? (Dat weet niemand). Ergens in hun hoofd zijn ze er dus duidelijk wel mee bezig, maar zolang ze kunnen spelen, naar school gaan en zich veilig voelen denk ik dat het ok is.

Verder… o ja, een koe is tegen onze auto gebotst, dat was weer even vervelend. In Ecuador lopen regelmatig kuddes koeien over de weg, al is het inmiddels oficieel verboden. We waren de kudde bijna voorbij toen 1 van de laatste koeien ergens van schrok en met een klap tegen de auto rende. Spiegel eraf, voorruit in stukjes, deuk in de deur. Ik heb het vermoeden dat de verzekering ons volgend jaar niet meer wil zien of horen! Dus nu weer even zonder auto, en maar duimen dat de verzekering het meeste dekt.
We gingen ook een nachtje naar Manta om te vieren dat we 9 jaar getrouwd waren, zie foto´s.

De verzekering van het huis is inmiddels gelukkig geregeld, al hebben we nog niet echt zin om al te beginnen met bouwen. Ik weet niet, eerst even rustig aankijken, wachten tot er geen naschokken meer zijn. Nog even van de schrik bekomen, weer vertrouwen krijgen. En eerst zorgen dat de schade van het hotel vergoed en gerepareerd word.

In heel Canoa mag trouwens nog niet gebouwd worden, ze zijn bezig met het restructureren van vergunningen, en wat je daarvoor nodig hebt. Er word veel gepraat over Canoa, over wat er nu gaat gebeuren, moet gebeuren…. Zouden we nu eindelijk wel de waterleiding en riool krijgen zoals al jarenlang beloofd word? Gaan alle illegale hutjes langs het strand nu echt plat en worden die ondergebracht in een soort foodcourt? Worden alle mensen zonder eigensdomsbewijzen van hun terrein afgezet? Daar blijken er veel van te zijn, voornamelijk in het centrum van Canoa… het was ooit een heel klein dorp, waar je gewoon op een stuk land kon gaan zitten en bouwen, en dan zei je dat het van jou was. Maar nu word er om ofíciele papieren gevraagd, en nu word het voor die mensen lastig. Want ze hebben nooit voor hun land betaald, dus is het dan eigenlijk wel van hun? En inmiddels zijn die stukken grond natuurlijk duizenden dollars waard. Ik ben erg benieuwd wat er uiteindelijk echt gaat gebeuren. Het is wel een kans voor Canoa om overnieuw te beginnen, beter en meer georganiseerd, maar veel mensen zijn bang voor verandering. En als die mensen erg dwars gaan liggen verliezen de autoriteiten weer interesse in Canoa en gaat de kans voorbij schat ik zo in. We gaan het zien.

Dit was het wel weer even,

Geniet van het lekkere weer in NL!

Liefs!